In Mudgee zijn we naar the Drip gegaan. Een natuurgebied met een rivier erdoor heen en rotsen. Dit word the Drip genoemd ivm met druppen van vocht van de rotsen af. Zag er schitterend uit. In de avond zijn wilde we uitgaan, maar op dinsdag avond is er in een klein dorp niet echt een kroeg open. Er was er 1 met tl verlichting open...
De volgende dag zijn we naar Wollemi National Park gegaan. We hebben op het gedeelte Dunns Swap gestaan. Maar voordat we er waren hebben we nog een gedeelte off rond gereden. Dit ging overigens prima. We wilde kano huren, want dit scheen te kunnen. We hadden het aan onze buren gevraagd, maar die wisten het niet. We stonden op het punt om te gaan zwemmen, toen die man naar ons toe kwam. Of we hun kano wilde lenen. Tuurlijk wilde we dit. We hebben een heel eind gekanood. Uiteindelijk kwamen we bij een dam uit waar we niet verder konden komen. Dus we zijn weer terug gegaan.
We zijn later op de dag gaan zwemmen. Daar kwamen we weer andere mensen tegen die zijden dat als de zon de bergen raakt je dan terug moet komen bij de rivier. Zo gezegd zo gedaan. Wat bleek, er waren allemaal long necked turtels. Dat was leuk om te zien! Toen de zon helemaal weg was kwamen de walabi's te voorschijn. Zoveel heb ik er nog niet gezien. In de avond was het weg donker en gingen we met zaklamp en al op pad naar het toilet. Op de heen weg hebben we de zaklamp van de buren geleend. Die had iets meer bereik. Daar kwamen we Possums tegen. Die leven in de bomen en komen te voor schijn als het donker is. Op de terugweg hoorde ik een gegrom. Daar schrok ik een klein beetje van en er kwam een kleine gil achteraan. De buren lachen... En of het allemaal goed ging. Tuurlijk ken niet beter whaha. Gelukkig verliep de nacht rustig.
De volgende dag wilde we naar Lithgow gaan, maar iemand had gezegd dat we beter naar blackheat konden gaan. Aangekomen bij de receptie vraag ik hoe we bij de Bleu Mountains komen. Zegt ze daar zit je midden in.... Oh. We zijn naar een informatie punt gegaan en daar gaven ze een route van 20 minuten op. Bleek het 20 minuten naar beneden te lopen met alleen maar trappen... Maar ja die moet je ook weer omhoog... Ik kan je vertellen de volgende dag voelde ik me kuiten wel. Maar evengoed was het een mooi route om te lopen. In de avond zijn we uit eten gegaan. Op de achtergrond hadden we een live koor wat kerstliederen aan het zingen was...
De volgende dag zijn we weer naar het informatie punt gegaan voor een andere route. Die man zij het is 2 uur lopen. Bleek dus dat de heenweg 1,5 uur was en de terugweg ook. Gelukkig zaten hier puur minder trappen in dus de route was goed te doen. Het uitzicht was fantastisch. Overal waar je keek rotsen en groen. Hier en daar waren er watervallen te zien. Het was zeker de moeite waard. Aan het eind van de middag begonnen me benen alweer gevoelig te worden. We hadden besloten om alvast een pizza voor de avond mee te nemen, maar die was dicht. Uiteindelijk werd het fish en chips. We zaten nog geen 10 minuten te eten op de camping of we hoorde een kind huilen en mee gedragen worden door zijn moeder. Ik zag een hoop bloed. Dus wij er maar heen met de ehbo kit. Het jongetjes was van de trap geduwd en met zijn hoofs op de stenen te recht gekomen. Gelukkig hield het snel op met bloeden en kon ik maar 1 snee ontdekken. We hebben het een beetje schoon gespoeld en voor de zekerheid is de moeder toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Bij terugkomst bleek er meerdere kleine sneetjes te zijn en een flinke buil. Maar hij zat alweer van de koekjes te smullen. Dus het viel mee.
Morgen gaan we naar Katoomba en andere bergen beklimmen...